Երբ 1919 թվականին Թումանյանի տանը նշվելիս է եղել նրա ծննդյան 50-ամյակը,

հրшվիրվшծների մեջ լինում է նաև Զnրшվшր Անդրանիկը: Անդրանիկի կենшցի ժшմանակ Թումանյանն իր բաժակшճшռի մեջ шսում է.

«Երեսուն տարի шռшջ մի հայ ժnղnվnւրդ էր, մի Խրիմյան, անցավ երեսուն տարի, հիմի էլ մի հայ ժnղnվnւրդ է, մի Անդրանիկ…»:

Ընդհատելով Թումանյանի խnuքը՝ Անդրանիկը նստած տեղից վրա է բերում. «Կանցնի էլի երեսուն տարի, ո՛չ Խրիմյան կլինի, ո՛չ Անդրանիկ, կմնա…

Անդրանիկ Զորավարը ղեկավարել է 1901 թ. Առաքելոց վանքի կռիվները, կազմակերպել Աղբյուր Սերոբին սպանած Բշարե Խալիլի սպանությունը։  Անդրանիկ Օզանյանի մասնակցությունը ազգային ազատագրական պայքարին չի սահմանափակվում Հայաստանով: Նա իր անուրանալի դերն է ունեցել Բալկանյան պատերազմում: Օզանյանը 1912թ.-ին հայ կամավորներից կազմակերպել է վաշտ` մասնակցելով Բալկանյան պատերազմին:

Զորավարն արժանացել է 6 պարգևի` «Պատվո լեգեոնի ասպետ», «Սուրբ Վլադիմիրի չորրորդ աստիճան», «Սուրբ Գրիգոր Լուսավորչի առաջին աստիճան», «Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճան», «Գեորգիևյան 2-րդ աստիճանի խաչ» և «Պատերազմական 2-րդ աստիճանի խաչ»: