Նորշունթեփեն (թուրքական՝ Նորշուն բլուրը) գտնվում է Թուրքիայի արևելյան մասում՝ Եփրատ գետի վերին հոսանքից ոչ հեռո։ Բլրի անունը, հավանաբար, ծագել է Նոր Սյուն հայկական անվանումից:

Հնավայրի հետքերը հայտնաբերվել են հնագիտական պեղումների ընթացքում, որոնք իրականացրել են գերմանական հնագիտական ինստիտուտի խումբը՝ գերմանացի հնագետ Հարալդ Հաուպտմանի ղեկավարությամբ 1968-1974 թթ.: Աշխատանքները պետք է ավարտվեին մինչև 1974 թվականը, քանի որ սպասվում էր, որ Քեբանի ամբարտակի շինարարությունը կհանգեցնի ջրի տեղական մակարդակի բարձրացմանը:

Այդ վայրում հնագետները հետազոտել են պղնձի, արսենի և սուրմայի արդյունահանման հնագույն տեխնոլոգիաները։ Նրանք նաև վերլուծել են տեղում հայտնաբերված հալման արտադրանքը։ Այս տարածաշրջանում հայտնաբերված արտեֆակտների մեծ մասը պատրաստված է մաքուր պղնձից, սակայն որոշ գտածոներ պարունակում են մի փոքր քանակությամբ արսեն:

Հալման վառարաններ, պղնձի հանքաքարեր,, հալոցքի բեկորներ, մետաղական իրեր և շինությունների մնացորդներ են հայտնաբերվել այն շրջանում, որն այժմ գտնվում է ջրի տակ:

Հնագետները կարծում են, որ Նորշունթեփեն ամրացված աղյուսե շենքերով բնակավայր էր։ Որոշ տեղերում կարելի է տեսնել պատի արվեստի ավերակների մնացորդները: