Թաներ Աքչամ, Ռագըփ Զարաքոլու, Ալի Բայրամօղլու, Օրհան Փամուկ, Էլիֆ Շաֆաք, Հասան Ջեմալ․ գիտնականներ, հրատարակիչներ, քաղաքական դիտորդներ, գրողներ։ Նրանց միավորում է միայն ազգությունը, ժամանակին նաև թուրքական քաղաքացիությունը և Թուրքիան։ Բայց այս մարդիկ վտանգելով իրենց կյանքը, դուրս եկան թուրքական իշխանության դեմ և ճանաչեցին Հայոց ցեղասպանությունը։

Թաներ Աքչամ
Նա ամենահայտնի թուրք գիտնականն է Հայաստանում և հայերի շրջանում, ով ոչ միայն ճանաչել, այլև ուսումնասիրել է Հայոց ցեղասպանությունը տասնամյակներ շարունակ, գրել է գիտական ​​աշխատություններ և այս թեմայով շատ անգամներ է հանդես եկել ։

Թաներ Աքչամն իր պատանեկության տարիներին, երբ ուսանողական թերթի խմբագիր էր, նա դատապարտվեց 10 տարվա ազատազրկման, բայց փախավ և հայտնվեց Գերմանիայում, որտեղ 1988 թվականին սկսեց հետաքրքրվել Հայոց ցեղասպանությամբ։ Հետագայում այս հետաքրքրությունը վերածվեց համակարգված ուսումնասիրության, որի արդյունքում ստացվեց դոկտորական ատենախոսություն և այլ գիտական ​​աշխատանքներ: Թուրք պրոֆեսորը երկար տարիներ բնակվում է ԱՄՆ-ում, որտեղ դասավանդում է տարբեր համալսարաններում։

Թաներ Աքչամը բազմիցս բավականին կոշտ հայտարարություններ ու գնահատականներ է տվել Ցեղասպանության վերաբերյալ։ Բայց ահա նրա միտքը, որը հնչեցվել է 2012 թվականին ֆրանսիական «Le Monde»-ին տված հարցազրույցում.

«Համաշխարհային հանրությունը պարզապես պետք է հասկանա, որ հնարավոր չէ փոխել Թուրքիայի դիրքորոշումը ցեղասպանության հարցում միայն ներքին ներուժի հաշվին։ Մարդիկ պետք է հասկանան, որ Թուրքիայի քաղաքականությունը պարզապես ժխտողական քաղաքականություն չէ։ Թուրքիայում Հայոց ցեղասպանության ժխտումը մի ամբողջ արդյունաբերություն է։ Իշխանության բոլոր բարձրագույն թևերը զբաղված են Հայոց ցեղասպանության փաստերի դեմ պայքարով։ Դուք կանգնած եք ոչ միայն ժխտողական քաղաքականության, այլ ռեվիզիոնիստական ​​ռեժիմի առջև»։

Ռագըփ Զարաքոլու
Ռագըփ Զարաքոլուն իրավապաշտպան և հրատարակիչ է, որը բազմիցս ենթարկվել է քրեական հետապնդման թուրքական իշխանությունների կողմից, նույնիսկ մեղադրվել է քրդական ահաբեկչական կազմակերպության հետ կապ ունենալու մեջ, ուղղակիորեն բախվել է նույն ռեվիզիոնիստական ​​ռեժիմին, որի մասին խոսում էր Թաներ Աքչամը: Թեև պարզ է, որ հրատարակիչը դարձել է ճնշումների թիրախ Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ իր դիրքորոշման, այդ մասին գրքեր հրատարակելու պատճառով։

«Հայոց ցեղասպանությունը թուրք ազգի ձևավորման հիմքերից մեկն է։ Ահա թե ինչու է նրա ժխտումն այդքան ուժեղ։ Եթե ցեղասպանությունը ճանաչվի, թուրքական ողջ պատմությունը, բոլոր հերոսները փոշի կդառնան»,- ասել է նա մի քանի տարի առաջ։

Ռագըփ Զարաքոլուի խոսքով՝ Հայոց ցեղասպանության փաստն ակնհայտ է, և դա ապացուցելու կարիք չկա։

Հասան Ջեմալ
Այս ցուցակում առանձնանում է լրագրող, թուրքական հայտնի «Սաբահ» և «Ջումխուրիեթ» թերթերի նախկին գլխավոր խմբագիր Հասան Ջեմալը։ Նա Ջեմալ փաշայի՝ հայտնի հանցագործներից մեկի թոռն է, ով ծրագրել և ղեկավարել է ջարդերը։

• 

Անկախ հետագա իրադարձություններից, փաստն այն է, որ 2008 թվականին Հասան Ջեմալն այցելել է Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր և ծաղիկներ դրել Անմար կրակի մոտ։ Երկու տարի անց նա գրել է, որ հարյուր հազարավոր հայերի ոչնչացումը ժխտելը նշանակում է մասնակցություն ունենալ մարդկության դեմ հանցագործությանը։

Հասան Ջեմալը մի քանի անգամ եղել է Երևանում։ 2012 թվականին լույս է տեսել նրա «1915. Հայոց ցեղասպանություն» գիրքը, որը նկարագրում է հեղինակի անձնական փորձառությունները՝ ժխտումից մինչև ճանաչում։