Հիրոկի Տաչիրին Հայաստանում ապրող շատ քիչ ճապոնացիներից է։ Ծագումով Տոկիոյից Հիրոկին Հայաստան է տեղափոխվել 2017 թվականին՝ ավելի քան 10 տարի Հայաստանում մնալուց հետո։

«Եթե ​​ինձ հարցնեք, թե ինչու չորս տարի առաջ որոշեցի տեղափոխվել Հայաստան, կպատասխանեմ այսպես՝ մարդկանց ու նրանց հարաբերությունների պատճառով։ Ես ծնվել և մեծացել եմ Տոկիոյում, մի քաղաքում, որտեղ միայնակ մարդու մահը սովորական բան է: Պատկերացրեք, որ ծերերը մահանում են, և ոչ ոք չգիտի այդ մասին 3 կամ 6 ամսից ավելի։ Ես երազում էի խորը հարաբերությունների և մարդկային փոխգործակցության»,- նշում է Հիրոկին։

Տղամարդը ամուսնացած է հայի հետ և Հայաստանում զբաղվում է բիզնեսով և սոցիալական զարգացմամբ։

2009 թվականին Հիրոկին հիմնել է Առաջնորդության դպրոց հիմնադրամը՝ նպատակ ունենալով երիտասարդների մեջ սերմանել առաջնորդի որակները՝ հանուն երկրի զարգացման, և վերջերս նախաձեռնել է մի շարք նախագծեր՝ պայմաններ ստեղծելու հայության և տեղական բիզնեսի միջազգային շուկաներ մուտք գործելու համար:

«Ես նախանձում եմ հայկական մշակույթի սխալների ճկունությանը։ Ճապոնիայում մարդկանց կրթական համակարգում միայն մեկ ճիշտ պատասխան է տրվում, և հասարակությունն իրականում սովոր չէ սխալվել։ Ճապոնացիների համար ավելի դժվար է անհաջողությունից հետո գնալ և սկսել նորից: Ընդհակառակը, հայերը շատ ճկուն են սխալների նկատմամբ։ Սխալներ թույլ տալը շատ կարևոր ուսուցման և զարգացման գործընթաց է»։