«Դուք Սևակին հասաք, բայց ինձ չեք հասնի». ու՞մ և ե՞րբ է Շիրազը ասել այս խոսքերը
Հովհաննես Շիրազի դուստրը՝ Աստղիկ Շիրազը հիշում է, որ իրենց տան մոտ հաճախ էին հայտնվում անվտանգության աշխատակիցներ՝ գլխարկներով կասկածելի մարդիկ։ Ապրիլի 24-ին Շիրազի նկատմամբ մեծ ուշադրություն էին ցուցաբերում՝ համոզվելով, որ Շիրազը տնից դուրս չի գա և չի գնա Ծիծեռնակաբերդ։ Իշխանությունները վախենում էին, որ իր ներկայությամբ նա ժողովրդին անկարգություններ կներշնչի։
Ասում են՝ Շիրազն անձամբ է եկել Սևակի հոգեհանգստի արարողությանը, մոտեցել է դագաղին, գրկել նրա անհոգի մարմինն ու երեխայի պես լացել։ Բանաստեղծը հասկանում էր, թե ում է կորցրել հայ ժողովուրդը, բացի այդ, գիտակցում էր, որ ինչ-որ բան այն չէ Սևակի մահվան հետ։ Նույն օրը երեկոյան հոգեհանգստից հետո տուն վերադառնալով՝ Շիրազն իր կյանքում առաջին անգամ մոտենում է իր բակի «կասկածելի մարդկանցից» մեկին։
«Լսու՞մ ես՝ դուք Սևակին հասաք, բայց ինձ չեք հասնի։ Չի ստացվի»,- շշնջացել է նա նրա ականջին: Ասում են, որ դրանից հետո չեկիստներն այդպես էլ չեն հայտնվել Շիրազի բակում։
Իսկ ինքն էլ բնական մահով մահացել է 68 տարեկանում։