Ինձանից արագ աշխարհում ոչ ոք չի քանդակում։ Սովորաբար ես երեք-չորս ժամ եմ ծախսում կիսանդրու վրա, բայց կարող եմ դա անել շատ ավելի արագ:

Խոսքը հայ քանդակագործ Արամ Գրիգորյանի մասին է, ով ծնվել է Հայաստանում 1957 թվականին:

1985 թվականից ապրել և աշխատել է Նովոսիբիրսկում։ Ռուսաստանի արվեստի ակադեմիայի տվյալներով՝ նա սովորել է Մոսկվայի Վ.Ի.Սուրիկովի անվան արվեստի ինստիտուտում և ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Լ.Է.Կերբելի (1979-1985) արհեստանոցում։

Կրեմլի քանդակագործ, ԽՍՀՄ ժողովրդական նկարիչ, ակադեմիկոս Քերբելի աշակերտը թողել է Երևանի սեփական տունը՝ երեք տարի անց վերադառնալու համար։ Սակայն որոշ պատճառներով չի կարողավել վերադառնալ, ամուսնացել է, երեխաներ ունեցել: Հետո Հայաստանում սկսվեցին անվերջանալի կատակլիզմներ՝ երկրաշարժ, շրջափակում, պատերազմ և նա չի կարողացել Հայաստան վերադառնալ:

Նրա հիմնական աշխատանքներն են՝ «Իմ Սիբիր» քանդակային կոմպոզիցիան, հուշարձան Նովոսիբիրսկում Քրիստոսի ծննդյան 2000-ամյակի պատվին, Նովոսիբիրսկում ճարտարապետ Ա.Դ. Կրյաչկովի հուշարձանը, հնդիկ բանաստեղծ և փիլիսոփա Շրի Աուրոբինդո Ղոշի դիմանկարը, Ռուսաստանի արվեստների ակադեմիայի ակադեմիկոս Էդուարդ Դրոբիցկու դիմանկարը, Քլինթ Իսթվուդի դիմանկարը, «Նովոսիբիրսկ քաղաքի հիմնադիրները» քանդակային կոմպոզիցիան, «Որ պատերազմ չլինի» քանդակային կոմպոզիցիան, Ռոդնի Դոնգերֆիլդի դիմանկարը։ (ամերիկացի կատակերգու և դերասան), Ամալիի դստեր դիմանկարը։