1714 թվականին Դավիթ Բեկը պաշտպանել Է քարթլիի Վախթանգ 6-րդին լեզգիների դեմ պայքարի ժամանակ, որից հետո Արցախի ժողովուրդը ետ է կանչել Դավիթ Բեկին Վրաստանից։ Նա ղեկավարում էր Արցախի ռազմական խորհուրդը։ Դավիթ Բեկը նշանակեց ականավոր զորավար Մխիթարին Սպարապետ նշանակեց։

Տեր Ավետիսը, Փարսադայը, Թորոն և Ղարաբաղի մելիքներ Եգան-Մելիք Ավանխանյանը և Ավան-Յուզ-Բաշի Բաբանյանը դարձան զորամասերի հրամանատարներ։ Շուտով Սյունիքի անկախ իշխանության տիրակալ հռչակված Դավիթ Բեկն իր զորքերն ուղարկեց Չավիդուր, որտեղ կառուցեց իր նստավայրը։

1722-1725թթ., Մխիթար Սպարապետի աջակցությամբ, Դավիթ Բեկը ղեկավարել է Սյունիքի և Արցախի հայերի զինված պայքարն ընդդեմ Իրանի շահի, որը հանգեցրել է Արևելյան Հայաստանից ղզլբաշների և պարսիկների գրեթե լիակատար վտարմանը։

1726-1728 թվականներին հայերը՝ Դավիթ Բեկի գլխավորությամբ, կռվում էին Անդրկովկասը զավթել փորձող թուրքերի դեմ։ Դավիթ Բեկն ու նրա զորքերը թուրքական բերդերը մյուսի հետևից վերցնում էին։ Հալիձորի պաշարման ժամանակ Դավիթ Բեկը ջախջախեց Օսմանյան քսանհազարամյա բանակը։ Բայց արդեն 1725 թվականի գարնանը թուրքական մեծ բանակը գրավեց Արրանն ու Դագեստանը, իսկ հետո շրջապատեց Արցախն ու Սյունիքը։

Բազմաթիվ մարտերից հետո Դավիթ Բեկն ամրացրեց իր դիրքերը Հալիձոր ամրոցում։ Անհավասար մարտերի յոթերորդ օրը հայ զինվորները, գիշերը լքելով ամրոցը, անսպասելիորեն հարձակվել են թշնամու վրա, որը, խուճապի մատնվելով և մեծ կորուստներ կրելով, դիմել է փախուստի:

Հալիձորում փայլուն հաղթանակից հետո Դավիթ Բեկը հետապնդեց թշնամու զորքերը։ Թուրքերը նոր ծանր հարված ստացան Մեղրի գյուղի մոտ, որտեղ կրկին պարտություն կրեցին։ Արդյունքում իրանական շահ Թահմասպ 2-րդը ճանաչեց Սյունիքի Դավիթ Բեկի իշխանությունը և նրա հետ դաշինք կնքեց թուրքերի դեմ։