Ընկերներից մեկը մի հատկանշական դրվագ է հիշում Չարենցի մասին.

«… Հայրը` Աբգար աղան, փող էր տվել, որ Եղիշեն կոշիկ առնի, իսկ որդին, առանց երկար-բարակ մտածելու, այդ գումարով գրքեր առած եկավ տուն:

— Տո, դու խելքդ հացի հետ ես կերե՞լ,— զայրացավ հայրը:

— Բոբի՞կ պիտի ման գաս: Եղիշեն ձայն չհանեց, բայց հետո, երբ դուրս եկանք ու գնում էինք մեր տուն, ճանապահին ասաց.

— Լավ է մարդ ոտքից բոբիկ լինի, քան թե` խելքից»: