Այսօր Հնդկաստանը հայտնի է Bollywood-ի վառ սուպերաստղերով, բայց այդպես միշտ չի եղել: Նախկինում մարդիկ ստիպված էին լինում գնալ համերգների, որպեսզի լսեն երաժիշտների ելույթը։ Ամեն ինչ փոխվեց Գրամոֆոնի գյուտի հետո։ Հենց այս դարաշրջանում էլ Կալկաթայի էթնիկ հայ երգչուհի Գուհար Ջաանը դարձավ գերաստղ, ում երաժշտությունը լսեցին ամբողջ աշխարհում։

19-րդ դարի վերջին-20-րդ դարի սկզբին Հնդկաստանի երաժշտական շրջանակներում Գուհար Ջաանը արդեն նշանավոր անուն էր։ Նրա փորձարարական մոտեցումը դեպի երաժշտություն և հարմարվելու կարողությունը նրա ուժեղ կողմերն էին: Եվ երբ Հնդկաստանը մտավ Գրամոֆոնի դարաշրջան, զարմանալի չէ, որ նա առաջին մարդն էր, ով ձայնագրվեց:

Մարդիկ հաճախ էին ասում.
«Երաժշտական հավաքույթներն առանց Գուհար Ջաանի նման է հարսանիքի առանց հարսի»:

Իր փայլուն կարիերայի ընթացքում նա ստեղծել է մոտ 600 ձայնագրություն ավելի քան 15 լեզուներով, այդ թվում՝ հինդուստանին, Բենգալին, ուրդու, արաբերեն, սանսկրիտ, քաթչին և նույնիսկ անգլերեն և ֆրանսերեն:

Այսօր նրա պատմությունը հիմնականում մոռացված է, բայց մի քանի փորձ է արվում վերակենդանացնել նրա երաժշտությունը և կյանքի պատմությունը՝ դրանք Հնդկաստանում ավելի լայն հանրությանը հասցնելու համար:

Երգչուհու մասին գրքում հեղինակը գրում է.

«Գուհար Ջաանը ծնվել է 1873 թվականի հունիսի 26-ին, որպես Էյլին Անջելինա Յովարդ, հայ քրիստոնյա, Ազամգարխում՝ ժամանակակից Ուտար Պրադեշում։ Մաքուր պատահականությամբ ես հանդիպեցի մի մարդու, ում նախնիները հովիվներ էին Ալլահաբադի Սուրբ Երրորդություն եկեղեցում, որտեղ նա մկրտվեց 1875 թվականին։ Բարեբախտաբար, եկեղեցու գրանցամատյանները կատարվել են 1850-ականներից, և ես գտա Գուհար Ջաանի առաջին փաստագրական ապացույցը՝ նրա մկրտության հաշվետվությունը իր ծնողների, տատիկի և պապիկի և արարողության այլ մասնակիցների անուններով»: